Aşk
Ah sen, genç kız,
güzel kız!
Böyle çiçeğin burnunda
kocaya varma
Anana babana danış bir
kere
Anana, babana,
akrabalara
Aklını başına devşir
güzel kız
Aklını başına devşir,
çeyiz topla
Halk
türküsü
Benden iyisine
düşersen beni unutursun
Benden kötüsüne
düşersen beni ararsın
Halk
türküsü
Ayılınca bir süre
kendime gelemedim, ne olup bittiğini anımsayamadım. Yabancısı olduğum bir odada,
karyolada yatıyordum. Büyük bir bitkinlik içindeydim. Karşımda, elinde bir mum,
Savelyiç duruyordu. Birisi, göğsümle omzumu sıkıca saran bir sargıyı özenle
çözüyordu. Düşüncelerim yavaş yavaş açıklık kazandı. Düelloyu anımsadım ve
yaralı olduğumu anladım. O sırada kapı gıcırdadı. Beni ta içimden titreten bir
fısıltı işittim:
- Nasıl? Nasıl
oldu?
Savelyiç içini
çekerek:
- Hep aynı, diye
karşılık verdi. Beş gündür komada.
Dönmek istiyor,
dönemiyordum.
Güçlükle:
- Neredeyim? Kim var
orada, diyebildim.
Marya İvanovya yatağa
yaklaştı, üzerime eğildi:
- Nasılsınız?
Kendinizi nasıl hissediyorsunuz, dedi.
Bitkin bir
sesle:
- Çok şükür, iyiyim,
diye karşılık verdim. Siz misiniz Marya İvanovna? söyleyin!
Daha fazla konuşmaya
gücüm yetmedi. Sustum. Savelyiç derin bir oh çekti. Yüzü sevinçle
aydınlandı.
- Kendine geldi,
kendine geldi, diye tekrarlayıp duruyordu. Çok şükür, Tanrım! Hey, Pyotr
Andreyeviç, iki gözüm! Ödümü kopardın! Dile kolay, beş gün...
Marya İvanovna sözünü
kesti ihtiyarın:
- Onunla çok konuşma
Savelyiç, dedi. Bitkindir daha. Kapıyı sessizce kapayıp çıktı. Kafam arı kovanı
gibi uğulduyordu. Demek komutanın evindeydim. Marya İvanovna beni ziyaret
ediyordu. Savelyiç'e bazı sorular sormak istedim. Fakat ihtiyar başını salladı,
kulaklarını tıkadı. Üzüntü içinde gözlerimi kapadım, az sonra derin bir uykuya
daldım.
Uyanınca, Savelyiç'in
adını ünledim, fakat onun yerine Marya İvanovna çıktı karşıma. Melek sesiyle
selamladı beni. O an benliğimi kaplayan tatlı duyguyu anlatamam. Elini
yakaladım, duygulu göz yaşlarıyla ıslatarak, üzerine eğildim onun. Maşa geri
çekmedi elini ve ansızın, dudakları yanaklarıma değdi! Kızgın taze öpücüğünü
hissettim onların. Tenime bir kor düştü sandım.
- Sevgili Marya
İvanovna, tatlı Marya İvanovna, dedim; karım ol, o mutluluğu benden
esirgeme.
Titredi, elini
çekerek:
- Allah aşkına sakin
olun, dedi. Tehlike geçmedi daha. Yaranız her an açılabilir. Kendinizi benim
için koruyun hiç değilse.
Kitap Yazar : Aleksandr Puşkin
Kitabın Konusu : Roman, Şiir
0 yorum:
Bu Kitap Hakkındaki Düşüncelerinizi Yazın...